Doradca Clau Wi noszenia dzieci w chustach i nosidłach miękkich
Certyfikowany Instruktor Masażu Shantala
Blisko Mamy Piła
-
pozycja dziecka winna być symetryczna, tzn. kręgosłup dziecka winien układać się w linii prostej przy symetrycznym ułożeniu barków i nóżek dziecka; jest to pozycja która może być pomocna przy rehabilitacji dzieci z asymetrią;
-
aby utrzymać prawidłowa pozycję dziecka, chusta musi być skrupulatnie dociągnięta; jednocześnie, jeżeli wiązanie jest lekko niedociągnięte i dziecko ułoży się w nieprawidłowej pozycji, szybko możemy dokonać korekty pozycji z uwagi na dojście do dziecka „bokami”;
-
w wiązaniu tym należy pamiętać o wywiniętych rękawkach – „motylkach” – ich wielkość uzależniona jest od preferencji rodzica.
Należy jednak pamiętać aby wywinięta została tylko jedną krawędź – nie cała chusta; Pozostała niewywinięta część chusty spoczywa na naszych ramionach – nie szyi; -
węzeł kończący wiązanie należy wiązać pod pupą dziecka; jeżeli chusta okazała się za długa do tego wiązania należy węzeł zawiązać pod pupą dziecka, a nadmiar chusty swobodnie zawiązać na plecach, nie dając przy tym żadnego ucisku na nóżkach malucha;
Kangur jest wiązaniem, w którym nie tylko mamy „dostęp” do malucha, ale i w bardzo łatwy sposób możemy poprawić jego pozycję, kiedy np. podczas spaceru poluzuje się wiązanie, lub kiedy niemowlę „sprężynuje” – uciekając tym samym z pozycji prawidłowej.
Jest to wiązanie, które bardzo często towarzyszy rodzicom podczas wiązania noworodków i mniejszych niemowląt. Dla większości noszących jest ono „wygodniejsze” z uwagi na fakt, iż chusta rozkłada się na ramionach i barkach noszącego – nie obciążając przy tym dolnego odcinka kręgosłupa. Ponadto noszący nie czuje się „ściśnięty” warstwami materiału.
Jest ono również korzystniejsze dla mam po cesarskim cięciu, z uwagi na brak ucisku w pasie oraz niespychaniu macicy w dół. Wiązanie to również może wspomagać kangurowanie – czyli kontakt „skóra do skóry”.
"Kangur" w pigułce
Kangur jest jednym z podstawowych wiązań chusty długiej. Wiązanie to zalecane już od urodzenia malucha, a nawet dla dzieci przedwcześnie urodzonych z wagą powyżej 2500g.
Do wiązania wystarczy „krótka” chusta. Rozmiar chusty uzależniony jest również od rozmiaru noszącego, niemniej jednak jest to głównie chusta 3,6 m, dla większych osób i starszych dzieci maksymalnie wystarczająca będzie chusta o długości 4,2 m.
Rodzice chcący chustować swoje maluchy często zakupują „uniwersalną” chustę w rozmiarze min. 4,6 m. Przy tym wiązaniu długie poły (pasma wiązanego materiału) nie sprzyjają nauce wiązania - im dłuższe warstwy materiału do wiązania– tym nieco trudniej je zawiązać, co nie oznacza, że nie jest to możliwe.
Podczas tego typu wiązania należy pamiętać, o kilku istotnych faktach. Mianowicie:
-
aby materiał sięgał połowy uszka malucha, nawet u dziecka samodzielnie siadającego – co zabezpieczy główkę i kark dziecka podczas jego drzemki;
-
chusta winna układajać się gładko na dziecku, a nadmiar materiału powinien znajdować się pod pupa dziecka – wpadając w zgięcie podkolanowe. Tu kategorycznie nie zostawiamy – niedociągniętego materiału pomiędzy sobą, a dzieckiem!!! W konsekwencji skutkować może to wysunięciem się całego materiału spod pupy dziecka!!!
-
należy również pamiętać, aby układając dziecko w prawidłowej pozycji (o której mowa tutaj: https://olaprzybylska21.wixsite.com/bliskomamypila/kiedy-chusta-a-kiedy-nosidlo) nie pochylać się do przodu z dzieckiem. Pochylając się w ten sposób trudniej będzie nadać odpowiednią pozycję z uwagi na przeprost malucha;
